W roku 2025 przypadają w historii Nekli trzy doniosłe rocznice. Chcąc zwrócić na nie uwagę Nekielskie Stowarzyszenie Kulturalne zrealizowało w ramach zadania publicznego projekt z zakresu kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego pod nazwą „SERCE I DUMA NEKLI. Tryptyk jubileuszowy z okazji 620-lecia Nekli, 125-lecia budowy kościoła, 25-lecia przywrócenia praw miejskich”. Sfinansowany został z budżetu gminy gminy Nekla i objęty patronatem Burmistrza Miasta i Gminy Nekla.
Uroczystości zaczęły się w niedzielne, upalne popołudnie 15 czerwca o godz. 14.30 w siedzibie Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy Nekla, znajdującej się w zespole parkowo – dworskim. Klimatyzowana sala biblioteki w zrewitalizowanej dawnej dworskiej wozowni zapewniła zebranym mieszkańcom, gościom i prelegentom komfort zarówno w odbiorze, jak i w przekazie zaplanowanego przez organizatorów programu. Prezes NSK Jerzy Osypiuk przedstawił ideę oraz program wydarzenia, oraz wspólnie z burmistrzem dr Karolem Balickim powitali mieszkańców, przedstawicieli władz powiatowych ze starostą Anitą Kraską na czele, oraz pozostałych gości.
Następnie Jerzy Osypiuk zaprosił do obejrzenia przygotowanej w ramach projektu wystawy pt. Dawne i współczesne oblicza Nekli. Na planszach pokazano zdjęcia nekielskich obiektów architektonicznych z początków XX wieku, zestawione z ich wizerunkami z czasów nam współczesnych. Wystawa w bibliotece będzie czynna do 14 sierpnia w godzinach otwarcia placówki. Wszystkich, którzy chcieliby ją obejrzeć serdecznie zapraszają jej autorzy oraz dyrekcja i pracownicy biblioteki.
Głównym punktem pierwszej części uroczystości była konferencja popularno - historyczna, w trakcie której prelegenci przedstawili prezentacje dotyczące historii Nekli.
Jako pierwszy wystąpił Dyrektor Muzeum Regionalnego im. Dzieci Wrzesińskich, członek NSK Sebastian Mazurkiewicz, z prelekcją pt.”Dobra Rycerskie Nekla na przestrzeni wieków”.
Opowiedział o pierwszych grodach w okolicy Nekli, które, jak ten w Gieczu, stanowiły piastowski zalążek państwa polskiego. Dowiedzieliśmy się o pierwszym osadnictwie w dolinie rzeki Moskawy zwanej Źrenicą oraz o etymologii nazwy Nekla i innych nazw wsi naszej gminy: Starczanowa, Stępocina, Sławęcina, Kokoszek, Strzyżewka, Gierłatowa, Stroszek. W XIII/XIV w. Nekla stała się siedzibą dóbr rycerskich należących do rodów Starzów-Toporczyków. Później Nekla i okolice należały w kolejności chronologicznej do: Starczanowskich, Grudzieńskich, Zdzychowskich, Skaławskich, Wilkońskich, Turnów, Moszczyńskich, Skórzewskich i Żółtowskich.
Prezes Nekielskiego Stowarzyszenia Kulturalnego Jerzy Osypiuk omówił i zilustrował unikalnymi, archiwalnymi zdjęciami w swojej prezentacji temat: „Dwór i jego mieszkańcy na fotografii archiwalnej”. Przedstawił historię rodziny Żółtowskich oraz ich rodzinne koligacje począwszy od Teodora Żółtowskiego właściciela dóbr nekielskich od 1861 roku. Prezentowane zdjęcia przeniosłuczestników uroczystości do wspaniałych założeń nekielskiego parku oraz dworu i jego wnętrz od czasów jego budowy w 1866 roku do lat międzywojennych XX wieku. Pokazały jego mieszkańców na tle parku i dworu. W 1901 roku Zygmunt Żółtowski, syn Teodora i Franciszki z Niemojowskich, poślubił Rozalię z Ponińskich. Po jego śmierci w 1919 roku dobrami nekielskimi zarządzała do 1939 roku Rozalia Żółtowska. W swojej prezentacji Jerzy Osypiuk pokazał zdjęcia z udostępnionego przez burmistrza dra Karola Balickiego, pięknie zachowanego, oryginalnego albumu „Silva rerum - las rzeczy”, kroniki domowej Rozalii i Zygmunta Żółtowskich, założonej 5 XI 1901 r. w Nekli. W zaprezentowanej księdze bliska i dalsza rodzina, goście, nieraz osobistości ówczesnej Polski, swoimi wpisami, rysunkami i akwarelami zostawiły trwały ślad pobytu w nekielskim dworze. Jak zaznaczył Jerzy Osypiuk materiał zdjęciowy i kronika ny Żółtowskich stanowią cenne źródło wiedzy o ciekawym życiu, jakie toczyło się w tym czasie w Nekli.
Małgorzata Mirecka w swoim wystąpieniu zajęła się tematem ”Nekielskiego życia społeczno-kulturalnego w okresie międzywojennym”.
Koncentrowało się ono wtedy głównie wokół parafii, szkoły i dworu. Istniejące wówczas organizacje, stowarzyszenia, koła i związki prowadziły na rzecz mieszkańców działalność w zakresie społecznym, edukacyjnym, kulturalnym, charytatywnym, religijnym, ochrony zdrowia i mienia , udzielania pierwszej pomocy, sprawności fizycznej, pomocy prawnej i socjalnej. Życiu parafialnemu i organizacjom katolickim przewodzili kolejni proboszczowie: ks. dziekan Marcin Manicki, ks. dr Leon Śmiśniewicz, ks. Stanisław Skowroński, ks. Jan Kaja, ks. Kornel Witaszek. Szkołą natomiast, w której organizowano młodzież do pracy społecznej, kierowali w początkach XX wieku i później Walenty Psuja i Ignacy Wróblewski.
Trzecim ośrodkiem życia społeczno - kulturalnego był Dwór, który reprezentowała Rozalia hr Żółtowska. Wspomagała finansowo, inicjowała, organizowała i patronowała wielu przedsięwzięciom parafialnym, charytatywnym, edukacyjnym i patriotycznym. 12 czerwca 1921 roku, za zgodą i pod patronatem ks. Marcina Manickiego, powołano Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej, które skupiało młodzież męską i żeńską (żeńska część stowarzyszenia zwana była potocznie Młodymi Polkami). Działało również Katolickie Stowarzyszenie Robotników Polskich, któremu przewodził Mikołaj Szulc. Zajmowało się ono pomocą skierowaną do robotników, udzielało porad prawnych oraz organizowało kasę pośmiertną. Celem katolickich stowarzyszeń skupiających młodzież było wychowanie ich w duchu patriotycznym, religijnym, ucząc jednocześnie wrażliwości na potrzeby społeczne. Młodzież zbierała datki między innymi na budowę pomnika - mogiły powstań wielkopolskich, na odnowienie figury św. Wawrzyńca. Dbano również o rozwój fizyczny młodzieży. Organizowano wycieczki po najbliższej okolicy (nad Babskie Jeziora), urządzano rozgrywki w piłkę nożną i palanta. W co drugą niedzielę organizowano treningi i ćwiczenia fizyczne, poprawiające sprawność i zdrowie młodzieży. Dla młodzieży żeńskiej, tzw. Młodych Polek, pod patronatem hrabiny Rozalii Żółtowskiej odbywały się kursy gotowania, szycia, haftu itp. W 1932 roku powstało Stowarzyszenie Pań Miłosierdzia a Paulo, któremu patronowała również Rozalia Żółtowska, a którego dyrektorem został ks. Jan Kaja. Członkinie niosły pomoc ubogim, szczególnie w okresie świąt. W lutym 1924 roku z inicjatywy kierownika szkoły Ignacego Wróblewskiego zostało założone przy Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Kółko Śpiewacze. Chór pod batutą dyrygenta Wejsnerowicza uświetniał swoimi występami wszystkie ważne uroczystości patriotyczne i religijne.
Przy KSM działało też Kółko Teatralne. Przynajmniej raz w miesiącu członkowie amatorskiego zespołu teatralnego wystawiali dla mieszkańców Nekli przedstawienia o tematyce obyczajowej, historycznej czy dydaktycznej. Podczas organizowanych występów i imprez zbierano datki na zakup książek. Stowarzyszeniu udało się założyć szkolną Bibliotekę.
W 1933 roku Gerard Linke, nauczyciel historii i muzyki, założył w nekielskiej szkole powszechnej Drużynę Harcerską Męską oraz Drużynę Harcerską Żeńską, którą powierzono opiece Heleny Wojtasiak. Przy szkole powstało również Koło Polskiego Czerwonego Krzyża, którego opiekunem została nauczycielka Anna Zefirian (od czerwca 1939 roku żona Gerarda Linkego). Angażowała ona uczniów do czynnej pomocy ubogim kolegom. Na organizowanych przez opiekunkę zajęciach uczniowie wykonywali czapki, rękawiczki, szaliki na zimę, którymi oprócz innych prezentów obdarowywano potrzebujących. Słabszym w nauce pomagano na dodatkowych zajęciach w odrabianiu lekcji.
Z okresu międzywojennego wyróżnić należy powołaną w 1929 roku z inicjatywy Kazimierza Szulca Ochotniczą Straż Pożarną, która cieszyła się niesłabnącym poparciem i szacunkiem wśród mieszkańców Nekli i okolic. Zaczynali od jednej sikawki konnej, a mundury i wyposażenie kupowali za własne pieniądze. Zajmowali się nie tylko gaszeniem pożarów i ochroną mienia.
Z powodu braku w Nekli lekarza i pielęgniarki, przeszkoleni członkowie OSP udzielali mieszkańcom pierwszej pomocy medycznej. Organizowali zabawy, a pozyskane na nich środki przeznaczali na zakup sprzętu. 1932 roku otrzymali pierwszą strażnicę w budynku przy ulicy Wrzesińskiej, a w 1934 roku nekielscy druhowie otrzymali sztandar z napisem: Bogu na chwałę, bliźniemu na ratunek.
Na terenie Wójtostwa Nekla działały Kółka Rolnicze, które założył jeszcze przed odzyskaniem niepodległości ks. Marcin Manicki i był ich patronem. Skupiały one rolników w 4 kołach i liczyły 240 członków.
Pod patronatem Rozalii Żółtowskiej działało Kółko Włościanek, które zrzeszało 78 kobiet w 3 kołach. Swoją organizację mieli również przemysłowcy i rzemieślnicy, którzy należeli do Towarzystwa Przemysłowców i Rzemieślników. Kombatanci z powstania ielkopolskiego i wojny polsko-bolszewickiej skupieni byli w Towarzystwie Wojaków i Powstańców, które w latach 30-tych XX wieku liczyło 40 członków, a pierwszym jego komendantem był Stanisław Hadada.
Ciekawym uzupełnieniem życia kulturalnego w Nekli była pracownia artystyczno - rzeźbiarska Stanisława Kramera, która mieściła się w domu pod nr 7 przy nekielskim rynku. Pan Stanisław Kramer wyróżniał się nie tylko swoją powierzchownością, ale przede wszystkim talentem artystycznym. Na co dzień pracował na kolei, a swoją działalność artystyczną - rzeźbę w drewnie wykonywał z niezwykłą pasją. W jego pracowni powstawały rzeźby głównie o tematyce sakralnej.
Do pierwszej wystawy namówił go na początku lat trzydziestych ówczesny proboszcz nekielski ks. dr Leon Śmiśniewicz. Pan Kramer obdarowywał swoimi pracami również swoich przyjaciół i znajomych. Takie cenne pamiątki pozostały zapewne w wielu nekielskich domach, w tym także i moim. Analizując życie społeczno - kulturalne w przedwojennej Nekli warto się zastanowić co z niego przetrwało do czasów nam współczesnych, a co może inspirować i pobudzać do działania dzisiejsze organizacje pozarządowe działające w naszej gminie.
Wystąpienie ks. Wojciecha Schejna, nekielskiego proboszcza, miało tytuł „Kościół pw. Św. Andrzeja Apostoła - fundatorzy, budowniczowie, wyposażenie”.
Parafia w Nekli została wydzielona z parafii p.w. św. Jana Chrzciciela w Grodziszczku (obecnie Giecz). Pierwszy kościół parafialny powstał pod koniec XIV wieku i był obiektem drewnianym. W 1749 roku Franciszek Wilkoński, ówczesny dziedzic Nekli wystawił nową drewnianą świątynię. We wnętrzu znajdowały się ołtarze św. Andrzeja, św. Antoniego, św. Marii Magdaleny, wyzłacana ambona, chrzcielnica oraz organy, a od strony zachodniej do kościoła przylegała duża, drewniana wieża z zegarem. Pod koniec XIX wieku patron i kolator nekielskiego kościoła parafialnego Teodor Żółtowski, po stracie swojej jedynej córki Anny, postanowił wybudować nową, murowaną świątynię. Projekt kościoła wykonał cesarsko-królewski budowniczy radca Julian Łukomski z Frankfurtu. Fundusz na budowę kościoła podarowali hr. Teodor Żółtowski, jego matka Seweryna Żółtowska z Jarogniewic oraz jego syn ks. Adolf Żółtowski, ówczesny komendarz parafii nekielskiej (komendarz to duchowny zarządzający parafią w zastępstwie proboszcza w przypadku jego nieobecności lub wakatu). Prace budowlane powierzono Telesforowi Schmidtowi ze Środy.
We wrześniu 1899 roku biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej Edward Likowski poświęcił kamień węgielny świątyni, a 21 czerwca 1901 r. konsekrował nowy budynek kościoła pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła. Proboszcz ks. Schejn wymienił wszystkich swoich poprzedników od powstania nowego kościoła do czasów nam współczesnych. Omówił architekturę świątyni oraz najcenniejsze jej wyposażenie. Kościół jest budowlą w stylu eklektycznym z elementami charakterystycznymi dla stylu neoromańskiego i neobizantyńskiego. Zbudowany jest na planie krzyża. Centralnie nad nawą główną wznosi się kopuła. Do prezbiterium przylegają kaplice. Pod kaplicą południową znajdują się krypty grobowe fundatorów. W kaplicy umieszczono epitafium poświęcone Teodorowi Żółtowskiemu, jego żonie Franciszce i córce Annie. Okna w całej świątyni ozdobiono pięknymi witrażami wykonanymi na przełomie XIX i XX wieku w pracowni Mayers Königliche Hof w Monachium. Najważniejsze zabytkowe elementy wyposażenia kościoła to: Ołtarz główny Ofiarowania Pańskiego, późnobarokowy z 2 poł. XVIII w., Ołtarz boczny Matki Boskiej Różańcowej ze św. Franciszkiem, późnobarokowy z 2 poł. XVIII w., Ołtarz boczny św. Marii Magdaleny, późnobarokowy z 2 poł. XVIII w., Ambona rokokowa z 2 poł. XVIII w., Chrzcielnica rokokowa z 2 poł. XVIII w., Obraz Koronacji Matki Boskiej barokowy z ok. 1640 r., Grupa Ukrzyżowania dłuta Władysława Marcinkowskiego z ok. 1900 r., rzeźbiona w kamieniu, mieszcząca się na zewnątrz w szczycie fasady, nad wejściem głównym. Z wystąpienia proboszcza przebijała duma z urody nekielskiej świątyni i odnowionych niedawno witraży. Na zakończenie zachęcił słuchaczy, a zwłaszcza przybyłych gości, do zapoznania się z pięknym wnętrzem kościoła.
W swoim drugim wystąpieniu Dyrektor Muzeum Regionalnego we Wrześni Sebastian Mazurkiewicz wygłosił prelekcję pt. „Przywrócenie praw miejskich Nekli w 2000 roku”. Najpierw przypomniał zebranym historię Nekli z czasów, kiedy do XIV wieku była wsią, a w XVII wieku uzyskała prawa miejskie za sprawą rodu Zdzychowskich. Opowiedział, prezentując stare mapy, jak zostało miasto lokowane na wschód od dawnej wsi Nekla, wzdłuż drogi wrzesińskiej. Wytyczono wówczas prostokątny plac rynkowy, który do dziś stanowi centralny punkt Nekli. Przyczyną jej rozwoju i zwiększenia rangi była siedziba klucza dóbr nekielskich oraz powstanie parafii. Niestety na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XVIII wieku majątek podupadł i pomimo starań Krystyny z Szembeków Turnowej nie udało się utrzymać dawnej świetności, a Nekla straciła status miasta. Ostatni raz nazwana była miastem w 1774 roku. Od 1782 określana jest wyłącznie jako wieś.
Sebastian Mazurkiewicz wywołał obecnego na sali Wojciecha Prałata, członka Nekielskiego Stowarzyszenia Kulturalnego, który po ponad 200 latach, podczas kończącej się w 1994 roku I kadencji Rady Gminy, jako wiceprzewodniczący Rady, złożył wniosek o podjęcie starań o przywrócenie Nekli praw miejskich. Po pozytywnym wyniku referendum, w którym wzięła udział wymagana ilość mieszkańców gminy, wszczęto stosowne procedury administracyjne. Wniosek uzyskał ostateczną akceptację na posiedzeniu Rady Ministrów, a nadanie statusu miasta opublikowano w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 roku. Z dniem 1 stycznia 2000 roku Nekla stała się miastem. Uroczystość wręczenia aktu nadania praw miejskich z rąk premiera Jerzego Buzka odbyła się 25 stycznia 2000 roku w Sali Kominkowej Urzędu Rady Ministrów. Ten historyczny, doniosły moment został uwieczniony na fotografiach, wykonanych przez Waldemara Odrobnego, członka NSK. Władze Nekli na uroczystości reprezentowali: Ryszard Kordus, Roman Kuszak, Janusz Balcerzak i Marian Balicki. Towarzyszyli im wicewojewoda wielkopolski Jerzy Stępień i starosta wrzesiński Krzysztof Wojciechowski.
Jerzy Osypiuk, w swojej drugiej prezentacji pt. „Wspomnienie uroczystości 600-lecia Nekli oraz akcji porządkowania cmentarzy olęderskich”, pokazał zdjęcia autorstwa Waldemara Odrobnego, które przeniosły nas w atmosferę tamtych doniosłych dni 23 - 26 czerwca 2005 roku. Uroczystości jubileuszowe poprzedziła akcja porządkowania cmentarzy ewangelickich. Po uroczystej mszy św. z okazji jubileuszu 600 - lecia Nekli, ułożone na terenie przykościelnym krzyże poświęcił arcybiskup Henryk Muszyński. Było to osiem krzyży, które postawiono na uporządkowanych cmentarzach. Do Nekli na obchody przybyli goście z Australii - potomkowie olędrów, władze powiatowe i wojewódzkie oraz przedstawiciele wielu organizacji.
Dla mieszkańców gminy Nekla i gości z Australii akcja uporządkowania cmentarzy olęderskich i poświęcenie krzyży były dużym, międzynarodowym, patriotyczno - religijnym wydarzeniem, zacieśniającym więzi między obu stronami oraz przywracającym godność miejscom wiecznego spoczynku nekielskich olędrów.
Upamiętnieniem jubileuszu 600 lecia Nekli oraz akcji porządkowania cmentarzy olęderskich są dwie tablice. Jedna umieszczona na ścianie kościoła poewangelickiego w Nekielce, druga na budynku Urzędu Miasta i Gminy Nekla. Oprawę całej uroczystości, jak widzieliśmy na prezentowanych zdjęciach, tworzyła obecność reprezentacji Wojska Polskiego, Nekielskiej Orkiestry Dętej jak również występ Chóru w Nekielce. W parku natomiast odbył się piknik oraz koncert w wykonaniu Ireny Jarockiej. Oglądając po 20 latach te obrazy mogliśmy znów przeżywać te ważne dla naszej społeczności dni, które wtedy tak wielu z naszej społeczności zaktywizowały do wspólnego działania.
Na zakończenie konferencji Burmistrz dr Karol Balicki przedstawił zebranym prezentację pt.”Rewitalizacja zespołu parkowo-dworskiego po referendum gminnym w 2016 roku”.
W pierwszej części swojego wystąpienia omówił historię regulacji prawnej nieruchomości obejmującej zespół parkowo - dworski w Nekli oraz jej nabycia na rzecz Gminy Nekla. Kupno parku i dworu było wynikiem pozytywnego rozstrzygnięcia referendum w tej sprawie. W zarządzonym na 11 grudnia 2016 referendum mieszkańcy mieli wypowiedzieć się, czy są za kupnem zespołu parkowo-dworskiego przez gminę Nekla, w przypadku jego odzyskania przez spadkobierców rodziny Żółtowskich. Frekwencja w referendum wyniosła 36,44 %, co czyniło je w świetle prawa ważnym. Głosów na tak było 77,57%, a głosów na nie 22,43%. W konsekwencji, po zabezpieczeniu środków w budżecie oraz po przeprowadzonych konsultacjach w sprawie zagospodarowania zespołu parkowo-dworskiego, podpisano 7.03.2017 r. porozumienie z pełnomocnikiem rodziny Żółtowskich. W dniu 29.11.2017 roku nastąpiło podpisanie aktu notarialnego w sprawie zakupu zespołu parkowo – dworskiego przez gminę Nekla. Na kolejnych prezentowanych slajdach burmistrz dr Karol Balicki pokazał i omówił realizowane od 2018 roku zadania podejmowane w sprawie rewitalizacji zespołu parkowo-dworskiego. Zebrani mogli obejrzeć zdjęcia z kolejnych etapów remontów dworu i wozowni oraz poznać koszty jakie wydatkowano na ten cel, z rozbiciem na wkład własny oraz na środki uzyskane z dofinansowania programów pomocowych. Budynek dawnej wozowni, po konsultacji z mieszkańcami zaadaptowano na siedzibę biblioteki publicznej (zadanie realizowano w latach 2022-2023). Obecnie realizowana jest rewaloryzacja zabytkowego parku, której zakończenie przewidziano na rok 2026. Projekt zagospodarowania parku z elementami małej architektury mogliśmy zobaczyć na prezentowanych obrazach. Zadanie obejmuje urządzenie zieleni, budowę ścieżek o nawierzchni mineralnej, oświetlenia, altan, toalet, instalację ławek, koszy na śmieci, stojaków na rowery, tablic edukacyjnych o tematyce historyczno – przyrodniczej. W parku powstanie też kącik dla seniorów z leżakami plenerowymi i pergolami z siedziskami. Zostaną zrewitalizowane stawy i rowy a teren przed pałacem zyska nową nawierzchnię. Na rozpoznanie czeka wniosek o adaptację zabytkowego pałacu na cele kulturalne. O dofinansowanie na ten cel w wysokości ponad 8 mln zł. gmina ubiega się ze środków UE w ramach Programu Funduszy Europejskich dla Wielkopolski 2021-2027.
Przedstawiona przez burmistrza prezentacja napawa optymizmem, zważywszy na fakt, że Nekielskie Stowarzyszenie Kulturalne, z racji swoich statutowych obowiązków czynnie zaangażowane było zarówno w kampanię o pozytywny wynik referendum jak i aktywnie brało udział w konsultacjach dotyczących koncepcji rewitalizacji zespołu parkowo – dworskiego. Cieszy nas mieszkańców, a zachwyca również gości odwiedzających Neklę, biblioteka publiczna usytuowana w zabytkowej wozowni, w której miała miejsce opisywana konferencja. Z nadzieją oczekujemy zatem na pozytywny wynik oceny wniosku, bo w bliskiej perspektywie jak przedstawił burmistrz, wyłania się obraz nowoczesnego Centrum Kultury usytuowanego w zabytkowym dworze, które to obiekty otoczone będą zrewitalizowanym parkiem. W tytule projektu znalazły się słowa SERCE I DUMA NEKLI. Niech zatem w pięknym parku, wokół biblioteki, przyszłego Centrum Kultury we dworze i kościoła ufundowanego przed 125 laty przez ród Żółtowskich buduje się dumna ze swojego dziedzictwa wspólnota, która integrując się prężnie działa i uczestniczy w życiu społecznym, kulturalnym, oświatowym i religijnym naszej gminy. Natomiast nasza „miejskość”, której 25-lecie przywrócenia obchodziliśmy, niech nas mieszkańców oraz władze samorządowe zobowiązuje. Niech stanowi szansę oraz impuls do dobrego życia i zrównoważonego rozwoju naszej małej ojczyzny. Wiele udało się wspólnie dokonać, ale droga rozwoju nigdy się nie kończy…
Konferencję zakończyły wolne głosy, wypowiedzi i podziękowania zaproszonych gości oraz burmistrza. Następnie zebrani zostali zaproszeni na taras biblioteki, na którym w otoczeniu zieleni parku i cienia parasoli czekały na nich zimne i gorące napoje oraz poczęstunek. Podczas przerwy, wśród uczestników toczyły się ciekawe, kuluarowe rozmowy a na chętnych czekała księga pamiątkowa, która jest kontynuacją zapisów obchodów z 2005 roku.
Po wymianie myśli i relaksie przy konsumpcji uczestnicy uroczystości spacerem piękną aleją kasztanową udali się do kościoła pw. Św. Andrzeja Apostoła. O godzinie 17.00 została odprawiona Msza św. w intencji pokoleń mieszkańców Nekli, kolatorów, fundatorów, budowniczych nekielskiej świątyni i kapłanów pracujących na przestrzeni lat jako kolejny punkt programu niedzielnych obchodów.
W imieniu arcybiskupa Wojciecha Polaka w uroczystościach brał udział jego delegat do spraw kultury ks. Infułat Jan Kasprowicz, historyk sztuki, wieloletni diecezjalny konserwator zabytków i ceniony wykładowca sztuki sakralnej, wieloletni proboszcz i kustosz bazyliki prymasowskiej w Gnieźnie. Podczas mszy św., w kazaniu jakie wygłosił, podkreślił dorobek i wkład naszej społeczności w budowaniu wrażliwości na piękno sztuki, kultury i dziedzictwa narodowego, wspominając zrealizowane niektóre projekty jak zrealizowany w Targowej Górce pt. „Skąd nasz ród”, porządkowanie olęderskich cmentarzy, czy publikację „Sacrum w krajobrazie. Kapliczki, figury, krzyże i stare nagrobki jako dziedzictwo kulturowe ziemi nekielskiej”, Nekla 2020.
Po mszy św. w kościele odbył się koncert muzyki klasycznej w wykonaniu kwartetu smyczkowego „Lunaris Quartet”.
Skład zespołu jaki przed nami wystąpił tworzą wybitni muzycy, którzy są również członkami Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia Amadeus, a są to : Dominik Żmijewski - I skrzypce, Mateusz Gidaszewski - II skrzypce, Jan Bałaban - altówka i Maria Bielewicz – Pietraszek - wiolonczela. O ich artystycznym dorobku można było przeczytać w informatorze jaki czekał na uczestników jubileuszowych uroczystości zarówno w bibliotece jak i w kościele. Program koncertu obejmował utwory od klasycyzmu aż po muzykę współczesną. Piękne wykonanie utworów takich mistrzów jak Johann Pachelbel, Wolfgang Amadeus Mozart, Antonin Dvorak, Johanes Brahms, Fryderyk Chopin czy Antonio Vivaldi aż po kompozycje XX wieku Ennio Morricone czy brawurowo zagrane Tango Por Una Cabeza Carlosa Gardela stanowiło dla słuchaczy duchową ucztę i nieskrywane wzruszenie. Sprzyjała temu wyjątkowa atmosfera wnętrza i doskonała akustyka świątyni. Na bis muzycy zagrali temat z filmu „Polskie drogi” kompozycji Andrzeja Kurylewicza. Wysłuchanie muzyki z filmu, który pokazuje szeroką panoramę społeczeństwa polskiego od 1939 roku do lat siedemdziesiątych XX wieku, w którym ścierają się racje i poglądy ludzi zaskoczonych przez losy dziejowe, to dobre zakończenie również na czasy w których obecnie przyszło nam żyć…
Małgorzata Mirecka Nekielskie Stowarzyszenie Kulturalne
PODZIĘKOWANIA
W imieniu prezesa Nekielskiego Stowarzyszenia Kulturalnego Jerzego Osypiuka, pomysłodawcy, inicjatora oraz głównego koordynatora projektu a także w imieniu własnym dziękuję członkom stowarzyszenia, którzy przyczynili się do pomocy przy organizacji i realizacji projektu a w szczególności : Waldemarowi Odrobnemu - za rejestrację filmową mszy św. i koncertu, za udostępnienie zdjęć oraz pomoc przy instalacji wystawy, Jackowi Papli - za całościową oprawę graficzną projektu tj. wykonanie projektów plakatu, zaproszeń, informatora oraz projekt graficzny wystawy „Dawne i współczesne oblicza Nekli”, Sebastianowi Mazurkiewiczowi - za przygotowanie dwóch ciekawych prezentacji, Jackowi Mireckiemu - za reportaż zdjęciowy. Podziękowania kierujemy również do Wojciecha Prałata, Ewy Odrobnbej, Stefanii Bagrowskiej, Marii Szalatej, Marii Kohler, Leokadii Sip oraz Katarzyny Sip.
Podziękowania składamy współorganizatorom projektu, w szczególności burmistrzowi dr. Karolowi Balickiemu za patronat nad wydarzeniem, za współfinansowanie z budżetu gminy wyłonionego w konkursie ofert projektu NSK oraz za jego czynny udział w programie konferencji popularno - historycznej.
Ukłony i słowa Bóg zapłać dla proboszcza ks. Wojciecha Schejna za wykład o historii i zabytkowym wnętrzu nekielskiej świątyni oraz za koncelebrę mszy świętej, odprawionej przez ks. infułata Jana Kasprowicza, delegata arcybiskupa gnieźnieńskiego Prymasa Polski Wojciecha Polaka, a także za udostępnienie kościoła muzykom kwartetu smyczkowego Lunaris Quartet.
Słowa wdzięczności za gościnę, przychylność, pomoc i wyrozumiałość kierujemy do Magdaleny Bielak współorganizatora i dyrektora Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy Nekla oraz jej współpracowników. Bez ich życzliwości i wsparcia, szczególnie Kamila Boreckiego byłoby nam o wiele trudniej.
Pani Aleksandra Kujawa dyrektor Nekielskiego Ośrodka Kultury i jej współpracownicy to sprawdzeni partnerzy w realizacji naszych projektów, począwszy od składania wniosków, poprzez ich pomoc w realizacji a kończąc na przyjęciu sprawozdania. Serdeczne podziękowania za merytoryczne wsparcie i pomoc techniczną na każdym etapie realizacji uroczystości jubileuszowych dla Pani dyrektor Aleksandry Kujawy i całego zespołu.
Małgorzata Mirecka Nekielskie Stowarzyszenie Kulturalne
ZAPRASZAMY na filmy:
